تنها

رنگ های سیاه و خاکستری را گویی بر آسمان پاشیده اند ،اسمان هم حال عچیبی دارد .در حالی که در دستانم سیب سرخی است ،چشمانم را بسته ام و سفرنامه فروغ به ایتالیا را گوش می دهم قسمت دهم می باشد و حالا فروغ در کنار دریا هست ،با تعدادی بچه همبازی شده است برای اون هم دنیای بچه ها پر از معصومیت و پاکی است .دلم برای کودکی هایم تنگ شده است ،این روزهایم پر است از سوال ؟دارم به این تنیجه می رسم که نمی شود در این دنیا خیلی هم صادقانه زندگی کرد به همان اندازه که انسانتر می شوی به همان اندازه هم تنهاتر، نمی شود از چاشنی چاپلوسی، دروغ، تهمت، تمسخر استفاده نکرد این روزها هر چند که از این چاشنی ها کمتر استفاده می کنم روز به روز تنهاتر می شوم ولی من عاشق این تنهایی هستم عاشق اینکه خودم باشم برای هیچ چیز و هیچ کس نقش بازی نمی کنم ،این روزها دیگران این را به مغرور بودنم نسبت می دهند ،ولی یه اعتراف همیشه از این صفت بی نهایت متنفر بودم حس می کنم اولین صفتی است که انسان را به نابودی می کشد،هیچ دلیلی نمی بینم برای توضیح به دیگران چون یاد گرفتم که در این زندگی تنها اندک چیزهایی برایم مهم باشند.