زخمه ی یاد

زخمهءیاد چل ساله شـدی، ز چهــــچه افتادی ویرانه ترین ســـــــــــــرای این آبادی بیداد کند ، دلی شکســــــــــته ،اما خامــــوش ترین منظرهء بیــــــــدادی خوش بادسری که مسـتیش دادکند خوش داد زتو ، تـــــــجسّم ِ فریادی شیرینی و شهد ِ عالم عشـق است عشقی که تو داری و ،کنون فرهادی بیــــــــــدرد کجا بنالد ؟ هــــــــــــرگز نالندهء توئی ،کــــه زخمه ء هر یادی پیرانه ســـرم ،به مـــژده از راه رسید گفتا :که مخور غم ،که تو هــم آزادی گردونه شدم چو چرخ گردون گشـتم زین رو همه نا شاد و تو دیدم شادی! حیف از گل ِسرخی که به ماخاررسید حیف از تو مـــــدینه نه ، بغــــــــدادی  

نوشته رضاباباخانی