آن زمان ظرفیت دلها یک نفر بود آن زمان سوی چشم توان دیدن یک نفر را داشت آن زمان زبان برای یک نفر لب می گوشود و آن زمان عشق زیبا بود و آن زمان عشق حرمت داشت و آن زمان خدا عشق را دوست داشت .
و این زمان ظرفیت دلها برای تمامی آدمها جا دارد و این زمان سوی چشم به دنباله هر که زیباست این زمان زبان برای هر که یک نوع پادزهر دارد و این زمان عشق زشت است و حرمت خواب است .
تفاوت عشق در زمان نیست بلکه در ایمان است که آن زمان ایمانی بود که این زمان نمی توانی آن را پیدا کنی .
آن زمان عشق ، عاشق خدا بود که این زمان نیست آن زمان معشوق خدا بود .